ΤΩΡΑ...

ΤΩΡΑ ΒΑΔΙΖΩ ΤΥΦΛΑ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΚΕΡΙΑ...

ΤΩΡΑ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ...

ΤΩΡΑ ΨΑΧΝΩ ΤΡΟΠΟ ΜΕΣ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΩΘΩ ΑΠΟ ΜΕΝΑ...

ΤΩΡΑ ΑΠΛΑ ΒΑΔΙΖΩ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ...

ΤΩΡΑ ΣΦΡΑΓΙΖΟΥΝ ΠΟΡΤΕΣ,ΚΛΕΙΔΩΝΟΥΝ ΓΕΡΑ...

ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ,ΟΜΩΣ ΤΑ ΕΚΤΙΜΑΣ ΟΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΧΑΝΕΙΣ...

ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ  ΜΟΝΑΧΑ ΟΤΑΝ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ...

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΠΩΣ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ...


ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΣΠΕΡΝΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ,ΘΕΡΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΓΕΛΙΟ...

ΤΩΡΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΝ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ...

 
ΤΩΡΑ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΝ...

ΤΩΡΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗ ΖΩΗ...
 
ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΡΕΥΩ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΟΥ,ΜΑ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΝ...

ΤΩΡΑ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ...
 
ΤΩΡΑ ΑΦΗΝΩ ΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΜΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΟΥ...

ΤΩΡΑ ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΜΑΡΑΙΝΕΤΑΙ...

 ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ...

ΤΩΡΑ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ...
 
ΤΩΡΑ Η ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΟΥ ΕΣΒΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑΝ...

ΤΩΡΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΚΙ ΩΜΟΣ ΛΑΜΠΕΙ...
 
ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ,ΑΛΛΑ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ...

ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΑΝ ΤΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΗΤΑΝ ΧΡΗΜΑ,ΕΓΩ ΘΑ ΗΜΟΥΝ Η ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

 
ΤΩΡΑ ΑΠΛΩΣ ΖΩ ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ..........................................................................._

Επιμέλεια κειμένου:Γιώτα